27/4/10

I,II y III al escondité inglés


I

E así foi como iniciamos a conversa.
Dous tés verdes de por medio
e tabaco de liar,
deste que cando fumas "las señoriñas te miran mal".

Comezamos por... por falar, claro.
-Ese corte de cabelo g
ústame.
-Mais que o outro?.
-Véseche máis a fronte, non?
-(...)
-E cómo foi o teu ano en París, je t'aime?.
-Uf, ben... (terceiro pitillo do día...). Tanto que contar...
-Seguro que haberá máis que calar..
-"Ay mujer que cosas tienes"...

E así continuamos,
un té máis e unha auga con gas
(hai cousas que nunca cambian).

E cambiamos de cafetería.
Ó saír á rúa un coche
pinchara unha roda. Cataflin flan-flan
(dese que se move...).
Quizáis fose unha señal.
Sí, tiña que ser
unha señal;
sempre son sinais,
claro.

Na miña casa seguía a haber
auga con gas.
No seu bolso,
tabaco de-liar.

II


Acariciando el vértice de un papel,
el tacto,
su tacto,
me llevó a ti.
No necesito buscar metáfo
ras
para hacerme entender,
tú ya me entiendes.
Pero sí,
fue el vértice de un papel,
su tacto,
fue...
se... fue.

Confieso que me cuesta mirar
un papel en blanco y frenar
esas ganas incontrol
ables de...
confieso.
Que me cuesta no tocarte,
no imaginarte,
no desnudarte y desnudarme.

Y así...
empecé por acariciar el vértice...
el papel.
Acariciar...lo.
Confieso que me cuesta no necesitarte.
No.
Expresarme.
Y expresarte.


Fotografía: D. Crego

III

No necesito hacerte el amor para saber
que tú lo haces bien.
-¿Cómo es bien?.
Sencillamente, sencillo,
como las pequeñas cosas de la vida,
como sabes que me gusta.

Por eso tú y yo nos queremos
y qué más da, ¡¿cómo lo definamos?!.
Nos queremos,
sencillamente sencillo
(ahora va y hago una metáfora...)
como tu risa y tu sonrisa,
como tus ojos cuando te emocionas
hablándome de tu padre o de tu abuela
o de...
Los besos que me robas,
y ese toque "kinki",
y me encanta.
Y punto.
Tu forma de buscar excusas
para zarandearme y chincharme
y acercarte en definitiva.
Tocarme.
(Mierda. Necesito ampliar mi vocabulario,
esto no es escribir poesía ni es nada).

Así que no necesito hacer...
amor... o desamor...
Para ver tu cuerpo desnudo,
-y el mío...
y las formas, los conjuntos...-
para sentirte...
s e n t i r t e (hmmmm, me gusta).
Si ya te veo y te siento...
sencillamente,
sencillo.


--BCÁ--





2 comentarios:

Anónimo dijo...

Porque hay veces que las palabras son superadas por hechos, caricias, miradas, sonrisas,... Las pequeñas cosas que un buen día al doblar la esquina aparecen y rezas para que vuelvan a casa contigo...
Fantasear con deslizarse entre cada esquina, entre cada ricón, entre cada escondrijo de su piel, saber que en tus labios saborearás el néctar de la fruta prohibida, sólo de imaginarlo, un escalofrio te atrapa, y la idea de perderse en su cuerpo te seduce, te encandila, te mata.

Mario dijo...

"Ahora va y hago una metáfora... Mierda. Necesito ampliar mi vocabulario, esto no es escribir poesía ni es nada... Hmmmm, me gusta."

:)A mí también